Aktivist genç Greta Thunberg geçen ay New York'taki BirleÅŸmiÅŸ Milletler Zirvesi'nde iklim deÄŸiÅŸikliÄŸiyle yüzleÅŸemedikleri için devlet baÅŸkanlarını azarladı: “Bu ne cüret!” Şimdi gösterisini Amerika Birleşik Devletleri'nin her yerine taşıyor, Geçen Cuma günü Iowa'da bir durak dahil, Amerika'nın tarım ülkesinin kalbinde.
İklim değişikliği sonunda hak ettiği ilgiyi görüyor. Tarım, ancak, dikkat çekiyor değil.
Birleşik Krallık'ta bir tarım işletmesi işletiyorum. Meslekten olmayan kişiye, 'tarım ticareti’ çevreye pek önem verilmeden tarım yapılan Galler büyüklüğündeki tarlaların görüntüsünü akla getiriyor.
Ancak 'tarım ticareti’ bir çiftlik için sadece başka bir terimdir, ve ben bir çiftçiyim. Yenileyici tarım yapıyorum: mahsul yetiştirmek, toprağın sağlığına odaklanmak, biyolojik çeşitlilik için habitatların yönetilmesi, ve çiftlik gelirimizi desteklemek için çeşitlendirilmiş işletmeler işletmek.
Çiftçiler iklim değişikliğini herkes kadar önemsiyor, Daha fazla deÄŸilse. İklim yaşamlarımızı ve işletmelerimizi doğrudan etkiliyor.
Sorunun boyutunu görmezden gelemeyiz. Çiftçiler dünya topraklarının neredeyse yarısından fazlasının koruyucularıdır. Bu kadar geniş bir ölçekte, Sera gazı emisyonlarını azaltan kademeli değişiklikler büyük bir fark yaratabilir.
Çiftliğimiz sıfır karbon esasına göre çalışıyor. Bunu koruma taahhüdüyle yapıyoruz (yenileyici) tarım. Bu, toprak işlemesiz ve örtü ekimi yoluyla karbonu toprakta depoladığımız anlamına gelir, çiftliğimizin yaşam alanlarını ve biyolojisini iyileştirmek. Beş yıl içinde, yakıt kullanımını yüzde altmış oranında azalttık, Mantar ilacı kullanımını yarı yarıya azalttık, ve böcek ilaçlarını tamamen bırakın.
Peki neden herkes onarıcı tarım uygulamıyor?? Üç nedenden dolayı: Çoğu insan değişime direniyor, çiftçiler dahil; geçişin ilk birkaç yılında mahsul rekoltesi darbe alacak; ve sonunda, Glifosat tehdidi.
Benim Çiftlikte, Glifosat tutkuyla savunduğum çevresel sorumlulukları benimsememe yardımcı oluyor. Yılda bir kez, örtü mahsulünü çıkarmak için glifosat kullanıyoruz, daha sonra bunun içine nakit mahsulü ekiyoruz. Glifosatı kullanamasaydık, koruyucu tarımı bırakmak zorunda kalırdık, toprağı sürmeye geri dönün ve sonunda toprağın depoladığı karbonu serbest bırakın.
Son günlerde, Avrupa'da iklim değişikliği konusunda birbirine zıt birkaç etkinliğe katıldım: Paris'te sürdürülebilir kalkınma ödül töreni ve gıda politikası zirvesi.
Katıldığım ilk etkinlikte değişimin önemi anlatıldı. Birleşik Krallık'taki büyük bir ev inşaatçısı için düzenlenen bir ödül töreniydi, net sıfır karbonlu bir işletme haline gelerek prestijli Queens Sürdürülebilir Kalkınma Ödülü'nü aldı.
Ödülü alınca, CEO gururla babası hakkında konuştu, kimde 1979 sürdürülebilir uygulamalara yönelik taahhütte bulundu. Bugün, bu inşaat şirketinin bütün departmanları bu plana ayrılmış durumda.
İcra kurulu başkanıyla İngiliz çiftçilerin bir ifadesi olduğu konusunda şaka yaptım: Kırmızıda tarım yapıyorsanız yeşil tarım yapmak daha zordur. O kabul etti. Çevresel ve ekonomik açıdan sürdürülebilir olmam gerekiyor.
Onun bahsettiği 1979 beni düşündürdü. Son zamanlarda aile şirketi arşivlerimizi inceliyordum. İki figür dışarı fırladı: buğday fiyatı ve ev maliyeti.
İçinde 1979, babam çiftliğimizin yanında üç yatak odalı yarı müstakil bir kır evi sattı. Satış fiyatı şuydu: ?4000. Aynı yıl, buğday hasadını sattı ?115 ton başına.
Bugün, kırk yıl sonra, aynı kır evi şu an için piyasada ?650,000?bir değer 160 kez ne oldu 1979. Benim 2019 buğday değerindedir ?125 ton başına, beşte biri 1979 gerçek anlamda fiyat.
Dolayısıyla çevreciler, Thunberg'in "ebedi ekonomik büyüme" olarak adlandırdığı şey için çiftçileri dünyayı kirletmek ve ormanları yok etmekle suçladığında,’ ara vermeliyiz.
Tehlikeli derecede miyop bir paralaks söz konusu. İklim değişikliğine yönelik suçlamalar, gıda sistemimizin talepleri nedeniyle daha da artıyor; diyetleri değiştirmek, artan talep, değeri düşük çiftlik kapısı fiyatları, aşırı yiyecek israfı, ve lobi faaliyetlerinin sonuçlarından sorumlu olmayan güçlü gruplar. Hepimiz katkıda bulunuyoruz.
Paris'teki gıda politikası tartışmaları, AB'nin gelecekteki Ortak Tarım Politikasında sürdürülebilir kalkınmaya odaklandı. Avrupa'dan ayrıldığımızda bu durum artık Birleşik Krallık'taki çiftçiler için doğrudan geçerli olmayabilir, ancak ticaret politikalarımızı ve evrensel olarak kabul edilebilir gıda ve tarım standartlarının oluşturulmasını etkileyecektir.
Maliyetlerdeki arbitraj, çevresel istismarın göçüne yol açtı. Dünyanın daha ucuz ama daha bol gıdaya olan talebi, etkiyi göz ardı ederek maliyet tabanını düşürme fırsatını kokladı. Birçok ülke çevresel sorumluluklarını ihraç etmekten mutluluk duyuyor. Kendi çiftçilerinin talep ettiği standartların altındaki standartlarda üretilen gıdaları ithal etmek.
Hepimizin oynayacak bir rolü vardı, ucuz bir burger almak mı, mevsimi olmayan çilekler, veya uzak bir diyardan gelen patatesler; Bilgimiz olmadan ve suçluluk duymadan yaptığımız seçimlerin çevre üzerinde büyük etkisi var.
Vicdanlarını temizlemek için, bazıları bu tür seçimleri kınıyor. Keşke bu kadar basit olsaydı.
Çiftçiler kötü değil. Onlar da hatasız değil. Ancak iklim değişikliğiyle mücadelenin anahtarını ellerinde tutuyorlar.
Bu neden alakalı?? Dünya iklim değişikliğiyle mücadele etmesi gerektiğinin farkında. Parçanın kötü adamları aşırı basitleştirilmiş. Tüm kırmızı et üretiminin iklim değişikliğini şiddetlendirdiğini ve bitki bazlı beslenmenin çevre için çok daha iyi olduğunu söylemek, tüm politikacıların narsist olduğunu öne sürmekten daha doğru değildir.. Bu çok boyutlu bir bilmecenin ikili sonucu.
Dünya liderleri – Greta Thunberg'in yanı sıra, sponsorları ve hayranları – Tarımın iklim değişikliği satranç tahtasındaki bir kale olduğunu anlamalıyız, suçlanacak bir piyon değil.