Als u vandaag een appelzaad plant, you’ll probably have to wait about seven years before your tree grows fruit. Zodra het doet, echter, het kan tientallen jaren produceren.
That’s a perennial payoff, but farmers like me don’t enjoy this option. We telen eenjarigen. Onze gewassen leven één seizoen. Voor het grootste gedeelte, dit is wat we doen: Fabriek, oogst, herhaling.
Maar wat als onze gewassen langer meegaan?? Wat als we hun levensduur en productiecapaciteit met meer dan een jaar zouden kunnen verlengen??
Dit is de heilige graal van tarweonderzoek: Al meer dan een eeuw, wetenschappers hebben geprobeerd een tarwevariëteit te ontwikkelen die in opeenvolgende seizoenen graan produceert.
Tarwe is al een van de meest winterharde gewassen ter wereld. That’s why I grow it on my farm in the Western Canadian province of Saskatchewan. It’s perfect for our harsh conditions: Tarwe kan een slechte droogte doorstaan, leven door extreme regenval, en overleven in de gruwelijke kou. It’s the most resilient crop we grow.
Yet it’s not our only crop. We produceren ook canola, linzen, erwten, en vlas. Deze diversiteit is goed voor ons. Het verbreedt onze rotatie, komt onze bodem ten goede, en verbetert ons risicobeheer. Door te vertrouwen op meerdere gewassen, we’ve reduced the risk of weeds, ongedierte, en ziekten. Consumenten profiteren van deze resultaten omdat ze leiden tot meer overvloedig en betaalbaar voedsel.
Wheat is no longer our region’s largest crop in terms of dollars by production, but it’s a fundamental part of our operation. It’s our most traditional staple crop and we ship it around the world: Tarwe van mijn boerderij kan in pasta terechtkomen, brood, en koekjes in plaatsen zoals Noord-Afrika, Italië, Japan, en Turkije. Onze landbouweconomie is afhankelijk van de verkoop van dit gewas op deze exportmarkten.
I simply can’t imagine farming without wheat.
Nu laat de moderne wetenschap me een revolutie in de tarweteelt voorstellen: De mogelijkheid om de jaarcyclus te doorbreken en een gewas te telen dat langer dan een jaar meegaat.
Onderzoekers bij de Land Instituut en elders wordt hard gewerkt om deze lang gekoesterde droom van tarweboeren waar te maken. Het onderzoek omvat het kruisen van eenjarige tarwegewassen met tarwegrasoorten, met als doel een verbeterde tarwe te creëren die extra voordelen kan opleveren voor boeren en consumenten.
De potentiële voordelen van overblijvende tarwe zijn ongelooflijk. Het zou de hectares die we elk voorjaar moeten zaaien, verminderen, het kapitaal dat aan brandstof wordt besteed drastisch verminderen, machinerie, en arbeid en daardoor de productiekosten verlagen. Het zou ook het jaarlijkse onkruid overwinnen, ontwikkelen uitgebreide wortelstelsels voor het opnemen van water en voedingsstoffen, en mogelijk worden begraasd door vee en andere soorten vee. Tenslotte, het zou klimaatverandering bestrijden door sekwestreren enorme hoeveelheden koolstof, vanwege de jaren zonder grondbewerking of aanplant en de groei van het hele seizoen, het uit de atmosfeer halen en in de grond opslaan.
De uitdaging voor overblijvende tarwe is economische duurzaamheid. De nieuwste prototypes leveren ongeveer op 50 naar 70 procent van wat we momenteel kunnen oogsten uit zomertarwe. Dit is goed maar niet goed genoeg: Ik denk dat als een overblijvende tarwe betrouwbaar kan produceren met een snelheid van 70 of 80 procent, het is misschien haalbaar op mijn boerderij, op voorwaarde dat de zaden functioneel zijn voor het ontwikkelen van voedsel- en bakproducten.
Daarnaast, het zou dit consequent moeten doen: Als overblijvende tarwe zou produceren op 80 procent in het eerste jaar en ga dan terug naar 30 procent in het tweede en derde jaar, het zou niet werken. Het zou in alle seizoenen op hoog niveau moeten presteren.
Dat zijn hoge eisen, maar de tarwe-landbouw is een grote klus. In the world’s wheat market, we concurreren met Rusland, de Verenigde Staten, Australië, de Europese Unie, en enkele van de voormalige Sovjetunie-landen zoals Oekraïne en Kazachstan.
Het goede nieuws is dat wetenschappers aan het probleem werken, and they’re motivated by tremendous economic and environmental benefits.
Dat geeft mij hoop over de toekomst van overblijvende tarwe. We’ve already seen so many technological advancements in agriculture, van de zegen van genetische modificatie tot de komst van GPS-apparatuur.
Veel bekende gewassen zijn in feite vaste planten—niet alleen appels en andere fruitbomen, maar alfalfa, asperges, en meer.
Waarom geen tarwe??
Klik hier om een ​​donatie te doen aan het Global Farmer Network.
Om meer te weten te komen over hoe het GFN boeren in staat stelt om ideeën met een krachtige stem te delen, Klik hier.