Een Nieuw-Zeeland Farmer Kijkt naar Subsidies Via een andere lens

Een "hulppakket" van $ 12 miljard aan Amerikaanse boeren klinkt als een geweldige deal, althans voor de ontvangers: een eenmalige betaling die bedoeld is om te verzachten lijden veroorzaakt door handelsoorlogen en de prijzen laag grondstoffenprijzen, uit een Witte Huis die oprecht wil helpen.

Ik heb een ander perspectief. Als een boer in Nieuw-Zeeland, die een keer ontvangen overheidssubsidies en dan ze kwijt, Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat de landbouw is veel beter af wanneer de overheid weg te blijven van ons bedrijf en laten wij ons voedsel te verbouwen zonder inmenging.

Het federale bijstandspakket is in feite een duivelskoopje: Het zou op korte termijn voordelen te realiseren, maar ook te creëren op lange termijn problemen voor de Amerikaanse boeren.

Toen ik werd voor het eerst een boer in de jaren 1980, Nieuw-Zeeland Supported Agriculture de weg dus veel regeringen doen. In plaats van ons te laten werken in een ongebreidelde vrije markt, betaalde ons subsidies voor onze schapen, wol, zuivel, en rundvlees.

Toen kwam er een nieuwe regering aan de macht. Het gezien boeren als een bos van bevoorrechte, grootgrondbezitters. We wisten het niet, maar terwijl we onkruid trekken uit velden en schoonmaken varken Stys, we waren de landadel van Nieuw-Zeeland geworden.

Dus de overheid nam onze subsidies. Het heeft ze niet alleen verminderd. Het heeft ze niet in de loop van de tijd uitgefaseerd. Het vernietigde hen allemaal tegelijk. Het sneed ons af cold turkey.

Ik zal niet doen alsof het gemakkelijk was. Eigenlijk, de eliminatie van deze steunen zetten onze boerderij in gevaar.

Boeren protesteerden in steden en dorpen. Op het Zuidereiland, waar onze bedrijven zijn gevestigd, sommigen van hen daadwerkelijk geslachte schapen in de straten. Ze maakten een dramatische politieke punt, maar ze waren ook handelen vanuit economisch eigenbelang. Met het verlies van subsidies, veel dieren waren waardevoller dood dan levend. Wanneer boeren stuurde ze voor de verwerking, ze verdienden er geen betalingen voor terug. In plaats daarvan, zij ontvangen facturen.

Het klinkt pervers - en dat was het ook. Maar dat is wat er gebeurt als overheden subsidies betalen. Ze verminken markten en het opbouwen van slechte prikkels in economische systemen.

Ik heb niet deelgenomen aan die protesten. Ik was te druk bezig om onze boerderij te redden. Voor meerdere jaren, brachten we zo weinig mogelijk. We hebben bijna geen verbeteringen van kapitaal. We hebben altijd een moestuin gehad, maar toen werd het een reddingslijn. De tuin was geen hobby, maar van een bron van voedsel. Dit was ongeveer survival.

De regering die onze subsidies verwijderd was uit gehandeld wrok. Het vond het niet erg om te zien hoe boeren faalden - en velen faalden, te wijten aan het verlies van de financiële steun in combinatie met een hoge rente, lage grondprijzen, en andere factoren. Toen de regering aangeboden aan een aantal boeren om af te sluiten de landbouw te betalen, partijen overeengekomen om te gaan en voelde opluchting toen ze dat deden.

De ironie is dat, hoewel de afschaffing van subsidies begon als een soort politieke straf, kleinzerig steeds een lange termijn zegen voor de boeren. We gingen door een moeilijke periode van aanpassing, maar is voortgekomen uit het sterker dan ooit.

Mijn familie gericht op onze boerderij. Wanneer we geconfronteerd met een moeilijke keuze, we hadden ineens de flexibiliteit om beslissingen te nemen op basis van niets anders dan goede landbouw- en zakelijke praktijken. We werden genadeloos efficiënt, dat is een andere manier om te zeggen dat we werden echt goed in wat we doen.

We hebben ook verbeterd ons vermogen om verordeningen die pijn landbouw weerstaan. Subsidies machtigen politici, wie kan dreigen af ​​te hulp te snijden als de boeren weigeren om nieuwe vormen van controle te aanvaarden. zonder subsidies, we hebben meer vrijheid om problemen door middel van creativiteit en innovatie in plaats van de command-and-control impulsen van de overheid op te lossen.

Als een land, Nieuw-Zeeland behaalde een voordeel in de mondiale economie. Wanneer we handelsakkoorden of neem gevallen aan de World Trade Organization, we staan ​​altijd sterk omdat onze onderhandelaars en diplomaten marktverstorend beleid niet hoeven weg te redeneren. Vandaag, exporteren we meer dan ooit tevoren.

Dus moet de Amerikaanse boeren accepteren $12 miljard handout? Dat is aan hen om te beslissen. Maar als mijn regering in Nieuw-Zeeland waren om een ​​soortgelijk voorstel te doen, Ik zou een vlaag van verleiding voelen en dan nadenken over wat ik heb geleerd van een leven in de landbouw en tot bezinning komen. Mijn antwoord zou eenvoudig zijn: Nee, dank u wel.